Het werk van Wilfried Nijhof beweegt zich tussen uitersten: toeval en regie, zacht en hard, meditatief en expressief. Zijn werkwijze begint vaak met een zelf opgelegde beperking in aanpak of beeldtaal, van waaruit variaties ontstaan. Deze gestructureerde, onderzoekende benadering leidt tot experimenten die de zorgvuldigheid van zijn proces bewust ontregelen. De fysieke en landschappelijke omgeving vormt een grote bron van inspiratie. Wat Wilfried waarneemt in de wereld om hem heen, vertaalt hij naar beelden die balanceren tussen controle en toeval waardoor er een bijzondere spanning ontstaat die de ruimte lijkt te vullen met zowel rust als beweging. In Wilfrieds kunst van wordt de kijker uitgenodigd tot aandachtige beschouwing, waarbij de kijker wordt meegenomen in een samenspel van vormen, texturen en sferen die de grens tussen het herkenbare en het abstracte opzoeken.

Wilfried Nijhof