In mijn praktijk als fotograaf verken ik het kwetsbare terrein van familierelaties en de manier waarop zij onze identiteiten vormen. In mijn werk verweef ik mijn eigen geschiedenis in een bredere context waardoor de grens tussen de persoonlijke en collectieve ervaring vervaagt. Via intieme portretten en gelaagde visuele verhalen onderzoek ik echo’s door de generaties heen, en laat ik sporen na die zowel zichtbaar als onzichtbaar zijn. Ik benader thema’s als liefde, zorg en breuklijnen met tederheid en kwetsbaarheid, in een poging de complexiteit ervan bloot te leggen. Onzekerheid speelt een centrale rol in mijn proces; in plaats van te streven naar oplossingen of helderheid, omarm ik ambiguïteit als middel om verhalen te scheppen die trouw zijn aan de geleefde ervaring. Door te bewegen tussen het documentaire en het diep persoonlijke nodigen mijn beelden de toeschouwer uit zijn of haar eigen aannames over ziekte, erfgoed en intimiteit onder ogen te zien.

Tagea Niss