Ik studeer momenteel aan de Universiteit voor toegepaste kunst in Wenen, waar ik met alle mogelijke ideeën, media en technieken kan experimenteren. In mijn werk ga ik heel associatief en intuïtief te werk; een academische aanpak is dan ook niet aan mij besteed.

Waarom ik dan toch op de academie zit, heeft te maken met het feit dat ik daar de vrijheid krijg én neem om te ontdekken wat mij in de kunstgeschiedenis aanspreekt — en wat niet. Mijn invalshoek is niet academisch; sterker nog, ik voel me vaak juist uitgedaagd om invloeden uit de kunstgeschiedenis te ondermijnen.

In mijn serie Sorry Rodin deed ik dat heel letterlijk door in een boek over Rodin over foto’s van zijn beelden heen te schilderen. Later ben ik zelfs letterlijk over 3D-beelden van een kunstenaar gaan schilderen, als een symbolische manier om de geschiedenis uit te wissen.

Ik denk met mijn handen. Maken en creatief bezig zijn is voor mij een noodzaak. Ik wil niets uitleggen of verklaren, maar mezelf uitdrukken op een zo authentiek mogelijke manier. De kijker mag in mijn werk zien, denken en voelen wat hij of zij wil. Ik wil dat ook de toeschouwer maximale vrijheid ervaart wanneer hij of zij mijn werk bekijkt.

Ik heb geen andere boodschap dan mijn werk zelf.

Sjeng Kessels