Wie ben ik? Wat ben ik? Wat betekent het om een vrouw van kleur te zijn in een overwegend witte, bevoorrechte wereld waarin ik me heb aangepast—omdat ik dacht dat het moest? Nog steeds voel ik me tussen werelden: zoekend, dwalend, verlangend naar ergens bij horen, maar vaak van een afstand observerend. Een patchwork van identiteiten, altijd een beetje ontworteld. Aanwezig, maar nooit helemaal.

Ik word gevormd door Surinaamse rituelen, spiritualiteit, lichamelijke sensaties, geur en tast. Naarmate ik ouder word, verdiepen mijn verbindingen—met de Ander, met familie, kinderen en mijn innerlijk kind. Mijn werk spreekt via materialen: schoonheid vinden in het alledaagse, orde zoeken in chaos, een gevoel van veiligheid en verbondenheid creëren.

Mijn creaties ontstaan uit het onderbewuste—intuïtief, meditatief. Textiel staat centraal in mijn praktijk. Tijdens mijn jeugd werden materialen altijd hergebruikt. Schoolkleren en speelkleren waren gescheiden; reparaties gebeurden met borduurwerk, met wat voorhanden was. Toen vond ik het vervelend, maar het voedde mijn obsessie met hoe dingen eruit zouden moeten zien—een intuïtief gevoel voor wat klopt en wat niet. Ik wil niet voorschrijven hoe mijn werk gezien moet worden—hooguit via een titel, soms in het Sranantongo.

Karen Maes