In een wereld waarin technologie steeds dominanter wordt bevraag ik de schurende relatie tussen mens en dier. Ik concentreer me op het verbeelden van een wezen wiens lot onverbrekelijk met de mensheid en mijzelf verbonden is het paard. Na jaren van het uitvoeren van projecten, installaties en videowerken herontdekte ik enkele jaren geleden het tekenen. Vanaf dat moment maak ik voornamelijk tekeningen het liefst groot. Vervreemdende, gedetailleerde tekeningen, met voornamelijk potlood, zilververf en soms pastel. Steeds zoekend naar andere verschijningsvormen van het paard, soms in zijn geheel, soms fragmenten, een hoofd, rug of benen. Ze dragen glimmende met zilververf gemaakte toevoegingen of aanhangsels met zich mee, versierende tuigdelen die zich hebben doorontwikkeld tot de huid, de botten en het skelet. Ragfijn getekende nevels of sterrenstelsels rond verstilde dieren waardoor ze transparant en bijna afwezig lijken. Grijpgrage handen of haren om in te schuilen, waarbij de op foto moeilijk zichtbare, subtiele verschillen tussen zacht potloodgrijs en de glans van de met zilververf aangebrachte toevoegingen, de kracht van het werk is. Het paard als motief als drager van de schurende relatie tussen mens en dier, om de artificiële wereld waarin wij leven te verbeelden..

Geertrui van de Craats