De textielpraktijk van Barbara Munsel is geworteld in een narratieve benadering van het maken — een benadering die het proces, de tastbare verwantschap en het stille gezag van het handgemaakte centraal stelt. Via hedendaagse wandtapijten, textiele collages, sculpturen en kledingstukken construeert zij gelaagde composities die reflecteren op herinnering, transformatie en de vaak over het hoofd geziene verhalen die in textiel besloten liggen. Munsels werk ontstaat langzaam, met de hand, door herhalende handelingen van drukken, verven, borduren en assembleren.

Haar praktijk is nauw verbonden met haar kleine tuin — een volkstuin die fungeert als zowel materiële bron als levende verbeelding van haar werk. Onkruid, wortels, compost, verval en hergroei vormen conceptuele tegenhangers van rafelige randen, herstelde naden en overstikte oppervlakken.

Voor curatoren en instellingen die textiel beschouwen als een terrein voor culturele, politieke en ecologische reflectie, biedt Munsels werk een betekenisvol perspectief. Het bevraagt de grenzen tussen kunst en leven, tussen object en proces, en herinnert ons eraan dat het zorg dragen — voor stof, voor planten, voor geschiedenissen — op zichzelf een vorm van auteurschap is.”

Barbara Munsel