Mijn florale paradijzen zijn bedoeld om contemplatie, omarming en troost te geven. Schoonheid van het vergankelijke vormt het hart van mijn werk. De uitdaging om het kwetsbare vast te houden, om dat wat vluchtig is, in een nieuwe schoonheid te vereeuwigen.

In veel van mijn werken zie je verse, meestal fragiele, bloemen, die vrijwel onmogelijk te behouden zijn. De magie ligt in het proces. Een spannend en seizoens-gebonden experiment. Vaak een race tegen de tijd.

Mijn werk is beïnvloed door de Japanse filosofie. Mono No Aware, de schoonheid van het vergankelijke, verbind ik met hanakotoba, de taal van bloemen. Bloesem staat symbool voor kwetsbaarheid en liefde, papaver voor vruchtbaarheid en dood, hibiscus voor schoonheid en vergankelijkheid, Japanse esdoorn voor verandering en contemplatie, hydrangea voor dankbaarheid en respect en violen voor herinnering en trouw. Dit zijn de bloemen die ik verwerk of die ik schilder. Bloesem belichaamt voor mij de liefde voor mijn moeder, die ik als jong kind verloor, en daarmee het kwetsbare van het leven. Op het moment van haar dood bloeide de bloesem in onze tuin wonderschoon. Dit bood mij onverwachte troost. Een troost die ik met mijn werk wil doorgeven.

Elke bloem krijgt haar precieze plek binnen het geheel, denkend aan ikebana, Japans bloemschikken, maar dan tweedimensionaal. Alles omringd door goud, iconisch symbool voor eeuwigheid.

Agnes Duijves