Jurriaan Wesselink schildert reflecties op zichzelf en zijn omgeving, vertaald in modellen die hij "Egosystems” noemt. Tijdens zijn studies en baan in de financiële sector gebruikte hij schilderen als een middel om te ontsnappen aan die eenzijdige realiteit. Hij wil zichzelf en systemen die heersen beter leren kennen en uitdrukken. Daarvoor probeert hij in verschillende realiteiten te duiken. Naast schilderen gebruikt hij andere tools zoals zijn eigen lichaam om de verschillende lagen van onze werkelijkheid beter te begrijpen. Terugkerende thema's zijn "het leven als een theater", sociale media, narcisme en seksualiteit.