Berry van Galen een authentieke verhalenverteller. Ze ziet de wereld door een esthetische bril en observeert verbindingen tussen mensen. Toen haar demente moeder plotseling werd opgenomen in een verzorgingstehuis, kon ze niet anders dan hier een project over maken. Ook het feit dat Berry is geboren als helft van een identieke tweeling heeft veel invloed op haar werk. De zoektocht naar onze plek in de wereld legt ze vast in gelaagde beelden die spelen met vasthouden en loslaten. De vorm varieert van narratieve portretten tot persoonlijke collages van verzamelde en bewerkte beelden.

Daarnaast heeft ze ook een passie ontwikkeld voor het maken van close-up portretten die ze letterlijk een extra laag meegeeft door er acrylverf, knipsels en krassen aan toe te voegen. Context en tijd vervagen en de scherpe randen verdwijnen, waardoor er een gevoel van melancholie ontstaat. Het gaat niet langer om het onderwerp van de foto maar om de gevoelens die het oproept. Het resultaat zijn gelaagde portretten met een mystieke touch. En terwijl de maker van de beelden haar muze beetje bij beetje laat verdwijnen, blijft de essentie van hun schoonheid over voor de kijker.