We verlangen naar een gevoel van veiligheid en warmte, een plek van groei en vernieuwing, vergelijkbaar met de baarmoeder als oorsprong van het leven.

Tijdens Anna's eerdere carrière als psycholoog hield ze zich bezig met de begeleiding van persoonlijke  ontwikkelingsprocessen. Ze raakte geboeid door het natuurlijk verloop van verandering van binnenuit, dat zich voltrekt als een continu proces van groei, stagnatie, verval en nieuw begin, keer op keer.

Groei ondervond Anna in haar eigen leven in sterke mate tijdens het dragen en baren van haar kinderen, en in haar ontwikkeling als moeder. Dit bracht een dieper bewustzijn van de instinctieve geaardheid van vrouwen en van levenskracht. De baarmoeder als metafoor voor bron van leven, die groei, kwetsbaarheid, geborgenheid en samenzijn symboliseert.

Stagnatie en een crisis in haar persoonlijk leven leidde tot een keerpunt in haar bestaan. Bezinnend op een volgende fase in haar leven, waarin het moederschap minder centraal stond, voelde ze een drang om op een nieuwe manier uitdrukking te geven aan de ‘zachte waarden’: het empathische,  het helende, het verbindende, het zorgzame, het vrouwelijke. Wol vertegenwoordigt deze waarden; wol is beschermend, warm, zacht en sterk.

Anna ging in de leer bij verschillende ambachtslieden en kunstenaars om het ambacht van vilt maken te leren.  Ze raakte gefascineerd door de rol die toeval speelt om tot structuur en vorm van vilt te komen. Vilt is niet geweven, maar ontstaat door willekeurige verbindingen tussen wol vezels. Anna werkt vanuit een globaal ontwerp, maar het eindresultaat is nooit helemaal voorspelbaar. Haar werk komt ter plekke tot leven; onafgewerkt en kaderloos, imperfect en grillig.